To tęsknota za spacerowaniem po deszczowym Mediolanie, gdy kroki rysują Twoje emocje na mokrej ulicy.
Na szczycie góry samotności szara chmura mówi mi, że jestem w czyjejś dłoni.
I ta ręka prowadzi mnie tam, gdzie rozdzierają się istnienia.
Każdy wers moich wierszy to krok do niczym nieskażonego.
A świat jest stracony.
Spadającymi kroplami nie zauważam upływu czasu, po prostu jestem z dala od życia.
I włączam się w dramatyczny dźwięk emocji.
Deszcz pada na pustkę, a krzyk staje się materią, przerywa ciszę.
Głosy kołyszą się.
To spotkanie w egzystencjalnej metropolii hałasu pomiędzy asfaltem a płynnymi śladami narysowanymi i potwierdzonymi przez człowieka.
Umiarkowany | Deszcz | Atmosfery emocji
RODZINA ZAPACHOWA: ZIEMISTA / DRZEWNA / KORZENNA
NUTY GŁOWY: bergamotka, irys, nuty morskie, mirt, gałka muszkatołowa, jaśmin,
NUTY SERCA: goździk (przyprawa), drogocenne drewna, nuty ziemne, piżmo,
NUTY BAZY: tymianek, bób tonka, labdanum, paczula, drewno sandałowe
